portal de la poesía virtual
portal de la poesía virtual

CONCHA LÓPEZ


ver poemario de CONCHA LÓPEZ
ver cuentos y ensayos de CONCHA LÓPEZ

Trozos y retales

Allí estabas,
emprendiendo el camino de vuelta,
sin mirar atrás,
sin más equipaje
que un hatillo de sueños rotos.

A mis ojos asomaron dos lágrimas,
en cada una, un trozo de vida,
un beso escondido, una cita,
una mirada furtiva,
un arrebato de pasión...

Mas, como el agua que se precipita
en una cascada,
fuerte y estrepitosa,
surge de pronto
un llanto incesante
que sacude mi cerebro
y ahoga en mi garganta
un grito por tu ausencia...

Ahora lo entiendo.
Llegó el momento.
El tiempo y la distancia
harán del recuerdo olvido.
Nada de mí quedará en ti.
De ti en mí... silencio...
Y una profunda herida
que no curará ni la muerte.

Empieza a hacer frío...
Dejaré la vela encendida...
No pondré el pasador...


Anacos e retallos

Alí estabas,
tomando o camiño de volta,
sen ollar cara atrás,
sen máis equipaxe
ca un fardo de soños desfeitos.

Asomaron aos meus ollos dúas bágoas
en cada unha, un anaco de vida,
un bico agochado, unha data,
unha mirada,
un arroubo de paixón ...

Pero, como a auga correndo
en fervenza,
forte e estrondosa,
de súpeto, xorde
un pranto incesante
que sacode os meus miolos
e afoga na miña gorxa
un berro pola túa ausencia ...

Agora o entendo.
O momento chegou.
O tempo e a distancia
farán da lembranza esquecemento.
Nada de min estará en ti.
Ti en min ... silencio ...
E unha fonda ferida
que non curará nin a morte.

Empeza a facer frío ...
Vou deixar a vela acesa ...
Non vou poñer o pasador ...


CONCHA LÓPEZ

Copyright © Todos los derechos reservados.

Publicado el: 18-09-2009
Última modificación: 00-00-0000


regresar




libro de visitas

ver firmar



Página vista 63442 veces.