|
Amoriñas da silveira,
cando ibas madurare,
eu pasei po-lo camiño,
e ti vichesme chorare.
Amoriñas da silveira,
oxe e noite de luare,
miña nai está moi lonxe,
pra oir o meu cantare.
Amoriñas da silveira,
quen vos poidera atopare,
nesta terra tan seca e pobre,
onde as silvas tamen valen.
Amoriñas da silveira,
eivos de sempre lembrare,
pra volver aixiña a elas,
e que elas me amaguen.
Entre espiñas e toxos,
quero que me tapen,
non sair nunca amais,
da miña terra nae.
Amoriñas da silveira,
visteme saltar e brincare,
¡hay si me verias agora,
namais me verias chorare!
(idioma natal-galego)
|
